er lag ijs op de vijvers
er lag rijp op de takken de bomen kraakten van kou en kerst ik droeg bruidsschoentjes zodat mijn tenen bevroren en ik deze reis nooit vergeten zou
Recent Posts
ik zag
de kozijnenverf droogdeik kookte op vuurluisterde naar Anouktepentineverdampte ik zagMichel
koprol
stap de regen inopdat je hoofd zal leegspoelen voor leerdoelendan druk ik op startde koningin van Engeland is ineens veel ouder geworden vanmiddagmag al het snoep opterwijl ik hocus pocus
winterslaap
we zinken tot de enkels in de drassige grassen. in augustus nog spaarde jouw huid gulzig ultraviolette stralen naast beginnende zinnenzonder bladerdek ligt het zomerland niet eens zo ver van
Multiversum
meisjes spelen in zeeën van tijd meisjes zijn sprookjesfiguren oma’s slaan het boek dicht
ze liep van ons weg
blije kinderen van de bult rollend, het leven tegemoet schreeuwend wijzen mij lachend aanvan zij was toch ook ooit een van ons?ze rolde als de beste en schreeuwde het aller
alles komt terecht
mooie mensen dansten op de straten ruzies leken zingend niet zo erg schreeuwend van het balkon dat het voorbij is nee het is niet zoals het lijkt alles komt terecht
gek
liefde is zo’n ruim begripverdragen angstaanjagendgek worden is gemakkelijker
kan kloppen
kan kloppen ik had toen deze lijnen langs mijn mond en grijze slapen niet die heb ik sinds ik mijn eigen geschiedenis geboren heb zien worden wakkere nachten en waslijsten
Gedaan
mama doen zelf doen nietsdoen te veel doen overdoen ik doe het wel dat deed ik ook altijd niets te doen ik kan het niet meer doen wil jij het
Mist
in het mistige donker onder natte wolken schrijden we voort moe van de nacht zakken we weg in het zand komt de lucht dichterbij in wind en water in figuren
Zij alleen
de dagen zal ze dragen met zo’n lach als zij alleen kan lachen en al was dat ook het enige dan zou een mens als ik beweren dat je meer
Hulp
we deden toch dat jij de zachte en de lieve met hormonen en emoties en dat ik de beschermer en de wijze met verstand en inzicht nou gewoon, dat staat
Verloren of gevonden
ben jij een tas kwijt of ben je soms vergeten dat je hem ooit had
36
ik werd jarig wakkerzij uit mijn buik voedden mijmet brood, kunst en kussenik keek achterom‘kijk eens naar hoe mooi’maar bedacht me en herinnerdeachter meis leegwie me voedde met bloeden onvoorwaardelijke
Silhouet
je silhouet is vol van belofte als je me zou vragen om opzij te stappen in het zonlicht dan zou ik blijven staan
Kort, lang, kort
drie keer ver, kort gezoem drie keer verontrustend lang drie keer zacht trilt de lucht ik sluip door de gang naar mijn telefoon een vriendin in nood een nl-alert ik
Mooier
dinsdag, regen, tas trui, wanneer, kwijt plannen, spelen, ontbijt kaart, cadeau, was zwemles, feest, paraplu ik zeg koud, straks, daar nee, ja, doei en dan bedoel ik dat met jou
Onthoud
een ochtend op de zolder met jou en foto’s die ik was vergeten heb je ooit geweten dat mama stegen onveilig maakte met haar scherpe nagels dat de nachten binnenkropen
boos
ben je boos, pluk een roosprik hem in je hoofdtot het pijn doetleren zul jetot je weetboos zijn mensen zoals wij nietslikkijk omhoogroep Supermanhij de boosheid en de tranener omheensteeds
Tournee
ik kan niet want ik ben op tournee in zo’n lange auto ze hebben aan alles gedacht sjieke bekleding gordijnen en het is er lekker koel als ze me ophalen
En wat doe jij zoal?
En toen vroeg hij aan mij wat ik zoal doe. Shit, dacht ik. Ik haalde heel diep adem en begon te mompelen dat ik liedjes maak, en verhalen, graag teken,
Het verschil tussen missen en willen
In de ochtend, die stil is en zonder anderen zei ik tegen mezelf dat ik dit mis het opstaan alleen de stilte, alles op zijn plek mijn eigen gedachten en
Iets
Een ander woord voor liefde ken ik niet Dus hoe kan het Dat we een woord vonden voor dit gevoel Verloren Een staat waarin je verkeert Maar waar je niet
Bomen
zouden we net als de Bomen zijn? bomen die roepen als ze hulp nodig hebben bomen die horen en laten stromen genezing voor bomen die roepen om te horen en
Wie ik verliet
Dit verhaal werd door Verhalen van Groningen bekroond als één van de twee winnaars van de verhalenwedstrijd ‘Thuis in Groningen‘. De zomer is onmiskenbaar begonnen. Opgewonden getjilp van vogels en
Potloodventers
Eens was besloten dat in een weiland aan de rand van Groningen stad op de restanten van een stal ons plein zou komen We galoppeerden als de paarden op fietsen
Niemandsland
De zware houten deur van de oude kerk gaat makkelijk open. ‘Hij mag op een kier blijven’, zegt een meneer met een nette blouse onder een zachte trui en hij
Zacht water
Vanuit Lewenborg staken we het Damsterdiep over en vanaf daar reden we in de middle of nowhere. In de verte konden we de vijf pijpen nabij de stad zien. Halverwege
Zes min vier
– Goedemorgen lief, heb je lekker geslapen? – Heerlijk. Is het al zo laat? Ik heb zin in ontbijt. – Ik ook. Waar zullen we gaan eten? – Weet ik
Dagboek van een Wannabe
Ik vind mezelf een stoere, geëngageerde, spirituele, wijze, intelligente, creatieve vrouw, met de nadruk op wannabe. Met mijn geïnteresseerde blik en rode lippen probeer ik dat beeld te creëren, maar
Vakantiebuurvrouw
Vanachter mijn boek houd ik de vakantiebuurvrouw onopvallend in de gaten terwijl zij bezig is in haar tuin. We hebben elkaar nog niet gegroet. Ik ontwijk haar blik totdat ik
Alles verandert de hele tijd
Tien jaar geleden stond ik bij de administratie van mijn faculteit in Groningen. ‘Ik ga stoppen per februari.’ Ik moest mijn handtekening ergens zetten en enkele weken later kreeg ik een
Lekker puh
Mijn vader stapte met hoop op leven uit de oorlog. In een lekke rubberboot. Nou, maar mijn vader stapte op zoek naar vrede uit het leven. Voor een trein.
Billy Blanks
“Pump it, pump it!”, schreeuwt een lachende, glimmende, enorm gespierde drill instructor vanaf het televisiescherm. Mama is aan het sporten in de woonkamer die grenst aan de voortuin. In haar
Ik hou mijn presentatie over God
God, het Goddelijke is dichtbij. Het zoemt om me heen. Is in zoveel. Meer dan wat ik eerst dacht. Het is een kracht die bruist en vol leven zit en
Lewenborg
De kinderen uit de buurt vormen een kleurrijk gezelschap. Sommigen ruiken naar de zware shag van hun opa die bij ze inwoont, anderen hebben altijd een pas gefrituurde bakbanaan bij
Wangzeer
Aan de eettafel wordt niet gepraat. Mijn broertje duimt alsof zijn leven ervan afhangt en mamma’s lippen zijn verkrampt. Ze kijkt behoedzaam als opa het suikerpotje herschikt, het koekblik en
Pindazoen
Ja, ik dacht dat ik met hem wilde zoenen. Maar dat was voordat we waren begonnen. Ik was, na een gezellige middag praten over het wonder van de lente, ziekenhuizen